Iets veranderen – is dat nou zo moeilijk?

Herken je dat, je neemt je voor om vroeger naar bed te gaan, maar telkens is het weer laat als je er in ligt? Je wilt afvallen, dus wil je eigenlijk niet meer al die ongezonde dingen eten en snoepen, en toch telkens als je wat lekkers ziet, kun je er niet van afblijven.

Je wilt al jaren minder roken, of zelfs stoppen, en toch steek je weer, soms ongemerkt, een nieuwe sigaret op. De laatste, echt! Tot je de volgende opsteekt. Je wil niet meer zo kattig doen tegen je partner, of tegen je kinderen, maar voordat je er erg in hebt, flap je er alweer een sneer uit.
Waarom lukt het toch niet dát te doen wat je je telkens voorneemt? Waarom houd je het niet vol het zó te doen, zoals je zelf eigenlijk zou willen? Het lijkt wel of je niet de baas bent over je eigen doen en laten.

Kun je je nog herinneren hoe je vroeger hebt leren lopen? Hoe vaak ben je gevallen? Én weer opgestaan, om het wéér te proberen, en nog eens en nog eens. Heb je toen ooit gedacht aan opgeven? Nee, natuurlijk niet, want dan had je nu nog kruipend door het leven gegaan. Natuurlijk ben je vaker opgestaan dan je gevallen bent.
En hoe was dat met autorijlessen? Na twee keer proberen reed je als een volleerd coureur? Of was het de eerste paar keren best wel veel waar je tegelijk aan moest denken: koppelen, schakelen, gas op laten komen, binnenspiegel, buitenspiegel…. Pffffff, hoe ingewikkeld leek dat toen?
En waarom geef je dan na een paar keer toch snoepen het lijnen op? Of het proberen met stoppen met roken, of kattig zijn? Waarom verwacht je dat dát wel na enkele pogingen meteen lukt?
Succes zit ‘m niet in geen fouten maken, of niet in oude of ongewenste gewoontes vervallen. Succes zit ‘m in één keer vaker opstaan dan je gevallen bent. Net zo vaak blijven proberen tot het wél lukt.

Hoe werken je hersenen? Als je iets voor het eerst doet, leggen je hersenen een (neuraal) verbindinkje aan. Hoe vaker je iets herhaalt, hoe sterker die verbinding wordt, de ‘draad’ die je spint wordt steeds dikker. Vergelijk het met een bospaadje, hoe vaker daarover gelopen wordt, hoe dieper het paadje uitslijt, het wordt een soort uitgesleten hoefslag.
Als je iets dat je al heel lang doet wilt veranderen, moet je een nieuwe verbinding maken, die aan het begin nog heel dun is. Je hersenen zijn dan geneigd terug te vallen naar het gebaande pad, de dikkere draad, je gewoonte. Dat is nl. een stuk eenvoudiger. Je zult aan het begin dus extra je best moeten doen om de nieuwe verbinding tot een dikke draad te spinnen. En de oude, veel gebruikte verbinding, blijft bestaan. Dus soms verval je ongemerkt toch weer in je oude gewoonte. Geeft niet, dat is best logisch. Zolang je maar niet opgeeft, en jezelf weer aanmoedigt toch het nieuwe gedrag weer te gaan doen, de nieuwe verbinding verder te gaan versterken. Net zo lang tot de nieuwe verbinding zo dik is, dat dat een gewoonte wordt die vanzelf gaat.

Veel succes. Succes is nl. één keer vaker opstaan dan je gevallen bent.